مرداد

تو به من خندیدی

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلوده به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست توافتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز

سالها هست که در گوش من آرام

                                              آرام

خش خش گام تو تکرار کنان

میدهد آزارم

و من اندیشه کنان

غرق این پندارم

که چرا؟

خانه ی کوچک ما

                            سیب نداشت.

                                                                                                    خرداد۴۳

(حمید مصدق)